آفتاب که بدمد،
در آبیِ آسمان ،
همه کوچه ها و خیابانهای میهنم،
ترکیبیست از آفتاب و آسمان،
زرد و آبی،
سبزِ سبز
بر بساطی سبزِ سبز،
گلگون لاله های ایرانی
در لا به لای تن پوشهای سفید،
همه جا سبز، سفید ، سرخ
پرچم من است
این نوشته ها محصول دغدغه های فکری دائمیست که بنا به شرایط در هر روز یکی از آنها پر رنگتر می نماید... از این رو ممکن است پیوستگی در مطالب حس نشود. مبنای نویسنده بر این است: هرچه می خواهد دل تنگت بگو!
گم شده بودم تونل کفر سبز، سفید، سرخ کاوه آهنگر ، کاریکاتوری از نماد آزادیخواهی یک ملت من سبز خواهم ماند سخت بود همین! هشتاد و هفت و اندی مهمانی از سرزمین چشم بادامی ها آرزوهای قهوه ای