به نام خدا
کم کم دارم از مرگ مغزی و کمای درونی فاصله میگیرم.......
توانم بیشتر شده ، کمی ذهن تکانی کرده ام ، کمی جا به جا یی ، کمی بازسازی روح و کمی هم طهارت....!
اینجا را دوست دارم ؛ بیشتر از قبل.......
دم سعدی هم گرم که هر بار میگفت :
سعدی به روزگاران گردی نشسته بردل
بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران
و من هم تن دادم به این : "الا به روزگاران" نتیچه اش هم بد نبود، عالی بود.............
احساس میکنم همه چیز به خیر دارد میگذرد، احساس میکنم سایه شوم پر از انرژیهای منفی و نکبت باری که مدام در خواب و بیداری تعقیبم میکرد کم کم روشنتر و روشنتر می شود............
این را از دعای دوستانم دارم...... دعاهایی که بالاخره دارد اثر میکند.......................
به زودی خواهم نوشت ؛ از صادق که این روزها وسط خیابان ، لا به لای هر حادثه ای و گذری زیاد می بینمش
..............................
به زودی
<< Home